|
INTERPRETACJA WZORCA
Staffordshire Bull Terrier jest psem gładkowłosym.
Powinien emanować ogromną siłą w stosunku do wielkości, ale choć
umięśniony, powinien być aktywny i zwinny.
Bardziej świadomi hodowcy powinni podążać ścieżką, której celem jest
jak najbardziej perfekcyjny staffordshire bull terrier, choć nie ma
dwóch takich samych osób, które identycznie patrzą na wzorzec. Jednak
bardziej istotne jest nie tyle rozumienie tych różnic, ale to czy
potrafią przełożyć swoja wiedzę poszukując reproduktora lub chcąc
połączyć ze sobą dwa psy bez zarzutu. Tylko wtedy wzorcowy
staffordshire bull terrier nie będzie jedynie pomysłem, ale stanie się
rzeczywistością.
Wrażenie ogólne
Słowo "typ" jest lekko elastyczne - zawiera wszystko, co związane jest
z psem. Taki pies musi zawierać podstawowe cechy fizyczne dobrego
zwierzęcia, ale aby staffordshire bull terrier był naprawdę dobry,
musi zawierać również coś, co ludzie nazywają "jakością". A wtedy
słabsze psy bledną w obecności takiego osobnika.
Bardzo ważne jest również wrażenie. To figlarne spojrzenie, które
straci, gdy oczy są źle osadzone. A tak się właśnie stanie, gdy oczy
będą za duże lub za małe lub, jeżeli będą w niewłaściwym kolorze.
Chociaż staffordshire bull terrier jest jak "kieszonkowy pocisk" to
bardzo ważna jest elegancja i szlachetna budowa, a tę uzyskamy tylko
wtedy, gdy pies ma solidną i zrównoważoną budowę, dobrą i prawidłowo
ukształtowaną kość oraz masę mięśniową, która nadaje mu tak ważny w
rasie atletyczny wygląd. Bez względu na to, z której strony patrzymy,
pies poruszając się musi płynąc, naturalnie i pięknie, a to będą miały
tylko psy o doskonałym ciele i kończynach. Ruch musi być swobodny,
dynamiczny i sprężysty, a jednocześnie wydajny i wyraźnie pochodzić z
kończyn tylnych. Kończyny powinny poruszać się w jednej linii, gdy
patrzymy od frontu lub z tyłu.
Typ w rasie jest esencją jakości psa, równowagą pomiędzy prawidłową
budową anatomiczną i wrażeniem ogólnym, ale typ można wyrazić poprzez
więcej elementów i szczegółów.
Głowa
Głowa powinna być krótka, z głęboką i szeroką czaszką, wyraźnie
zaznaczonymi mięśniami policzkowymi i wyraźnym stopem oraz krótką kufą
i czarnym nosem. Staffik, podobnie jak wiele innych ras, należy do
grupy, w której głowa odgrywa bardzo ważną rolę w jego wyglądzie.
Innymi słowy jest to "rasa głowy". Mocna czaszka, krótki pysk i
wydatne mięśnie policzkowe sprawiają, że staffik wygląda jak pies
bojowy. Większość hodowców i sędziów dąży do stosunku 2:1 jako
idealnej proporcji pomiędzy czaszką i kufą. Nos powinien być duży i
czarny, gdyż walczący pies potrzebuje w walce dużych ilości powietrza.
Nie powinno się jednak faworyzować suk z samczą głową. Powinno być
widoczne wyraźne piętno płci. Suki, która mają samczą głowę zawsze
przekazują ją swoim córkom, i taka suka w ringu przy równie dobrze
zbudowanej suce, zawsze powinna stanąć jako druga, za tą z bardziej
suczą głową. Głowa staffika powinna być dobrze wypełniona nad oczami,
co daje głębokie i mocne spojrzenie.
Bardzo ważny u psów bojowych jest kształt pyska oraz rozwinięte i
zaznaczone mięśnie szczęki, a żuchwa widziana od przodu powinna być
szeroka i mocna, a nie wąska i cofnięta.
Oczy
Oczy powinny być ciemne, choć ich barwa może korelować z barwą
sierści. Powinny być okrągłe, średniej wielkości i patrzeć wprost
przed siebie. Jak mówią "oczy są zwierciadłem duszy". Ta prawda
dotyczy również psów. Nie wolno tolerować psów z wyłupiastymi oczami.
Takie oko jest bardzo podatne na zranienie w przypadku walczących
psów.
Uszy
Uszy grają ogromną role w ogólnym wrażeniu, jakie sprawia pies.
Powinny wskazywać czujność. Źle noszone ucho lub duże uszy psują
ekspresję staffika. Ucho idealne jest małe, cienkie i szlachetne, a co
najważniejsze - kształtu płatka róży.
Pies powinien mieć możliwość złożenia uszu do tyłu i taki pies
powinien być preferowany przez sędziów. W przeszłości u psa, który
walczył, ogromnym minusem było posiadanie dużych i grubych uszy, które
przeciwnik mógł łatwo złapać i trzymać.
Uzębienie
Uzębienie jest prawdopodobnie najbardziej kontrowersyjną kwestią w tej
rasie. Wzorzec mówi, że staffik powinien mieć zgryz nożycowy, zęby
powinny być duże, a wargi przylegające. Wadą jest przodozgryz lub
tyłozgryz.
Wzorzec wymaga krótkiej kufy, ale z kolei w przypadku bardzo krótkiego
pyska jest duża szansa, że w późniejszym okresie, gdy żuchwa wzmacnia
się, wystąpi przodozgryz. Ponadto wraz z bardzo krótką kufą idą w
parze małe zęby, a nieduże i ciasno ułożone zęby nie są ani typowe ani
praktyczne w przypadku staffordshire bull terriera.
Szyja
Szyja powinna być muskularna, raczej krótka, o czystej linii i
stopniowo rozszerzająca się w kierunku łopatek. Dobra głowa powinna
być podpierana i noszona przez silną i umięśnioną szyję. Potężna broń,
jaką jest na ogól głowa staffika, nie przedstawia żadnej wartości, gdy
nie może być kierowana silną jak stal szyją. Zbyt długa szyja nie jest
wystarczająco silna. Z kolei szyja zbyt krótka ma luźną skórę i
podgardle, a oba przypadki psują wrażenie ogólne psa. I oba ujawniają
słabość psa w walce.
Przedpiersie
Kończyny przednie powinny być proste i dobrze ukształtowane,
rozmieszczone raczej szeroko, aby umożliwić rozwój szerokiej klatki
piersiowej. Nie oznacza to, że ma być to front buldoga, ale łapy
powinny wychodzić wprost spod psa, a kość powinna być silna i bez
krzywizn. Całe przedpiersie powinno być umięśnione i emanować siłą.
Łapy powinny być lekko skierowane na zewnątrz. Łopatka powinna być pod
kątem około 45 stopni, ale nie więcej.
Nie należy być pod wrażeniem pozycji "bossa". Jeśli pies ma prawidłowo
rozwinięte przedpiersie, wtedy ruch jest prawidłowy, z długim
wykrokiem i równym rytmem. Uniesiona łopatka skraca ruch i powoduje,
że wygląda on jak u foksteriera, a atletyczny staffik poruszający się
jak foksterier to katastrofa.
Ciało
Budowa ciała staffordshire bull terriera, nawet przypadkowemu
obserwatorowi, musi jawić się jako ogromna siła i sprawność ukryta w
niedużym ciele. Głęboki mostek nie może być ściągnięty w żadnym
miejscu od szyi do klatki piersiowej, a sama klatka musi być głęboka.
Łokcie powinny być związane. Silny i kompaktowy staffik powinien mieć
mocny grzbiet. Spróbuj i wyobraź sobie psa w kwadracie. Jeśli pasuje,
to na pewno jest kompaktowy i zrównoważony, co jest jego zaletą. W
środkowej części grzbietu nie powinno być przełamania.
Kończyny tylne
Staffordshire Bull Terrier ma silne, dobrze umięśnione tylne kończyny.
Dobrze kątowane i mocne są bardzo ważne. Tylko wtedy staffik może się
nimi dynamicznie odpychać. W przeszłości żaden walczący staffik długo
by nie wytrzymał w walce, gdyby miał źle rozwinięty tył.
Atakujący pies potrzebuje silnych tylnych łap, aby móc wpychać się w
przestrzeń przeciwnika. Należy uważać na wady, jakimi są krowia lub
beczkowata postawa.
Łapa
Łapa powinna być silna, przylegająca i średniej wielkości. Powinna być
dość zwarta, ale nie kocia. Ta cecha była bardzo ważną częścią psiego
napędu. Od miejsca nadgarstków i pięt, łapy powinny lekko kierować się
na zewnątrz. I chociaż takie ustawienie jest wbrew temu, co przyjęte
na ringach wystawowych, to ta cecha była niezbędna walczącym psom.
Takie ustawienie łap pozwalało na znaczne podparcie ruchu i poprawiało
równowagę.
Taki kształt może być porównany do pół-zajęczej pół-kociej łapy, gdzie
palce są delikatnie luźne z lekko wystającymi stawami. Cienka, płaska
łapa oraz łapa z rozwartymi palcami jest dużą wadą w tak atletycznej
rasie.
Ogon
Ogon powinien być średniej długości, zwężający się ku końcowi i raczej
nisko noszony. Nie powinien się zakręcać za bardzo i można go porównać
do rączki starodawnej pompy. Ogon sięgający do pięty jest prawidłowej
długości. Sposób noszenia ogona w dużej mierze zależy od pozycji kości
krzyżowej. Ogon staffika jest jak ster, który utrzymuje go w pozycji,
gdy ten walczy.
Mechanizm ruchu
Ruch powinien być swobodny, mocny i sprężysty, a jednocześnie bardzo
wydajny.
Kończyny powinny poruszać się równolegle, gdy patrzy się z przodu lub
z tyłu, z wyraźnym napędem kończyn tylnych. Staffik ma swój własny
styl poruszania się, gdyż przednie łapy poruszają się dość szeroko, a
tyle w jednej linii, równolegle z nimi.
Ruch powinien być rytmiczny i sprężysty, a biegnący pies nie może się
kołysać lub wysoko stawiać kroków. Należy pamiętać, że bez właściwego
treningu i ćwiczeń w ringu, nigdy nie zobaczymy ruchu właściwego
rasie.
Okrywa włosowa
Włos powinien być gładki, krótki i przylegający do ciała. Bardzo
silnie przylega do skóry, nawet wtedy, gdy pies walczy i ma napięte
mięśnie. Okrywa włosowa psa od razu powie czy pies jest w dobrej
kondycji. Włos powinien być gładki i błyszczeć. Nie powinien być
szorstki, co sugeruje, że pies był trzymany w zimnie. Staffik kwitnie
tylko w domu i na ringu bardzo łatwo zauważyć czy pies trzymany jest w
klatce na zewnątrz czy mieszka w domu.
Umaszczenie
Dopuszczalne umaszczenie staffika to: czerwone, płowe, białe, czarne
lub niebieskie, oraz każde z tych kolorów w połączeniu z białym, a
także odcienie pręgowanego i wszystkie odcienie pręgowanego z białym.
Czarne podpalane oraz wątrobiane nie są poszukiwane. W rzeczywistości,
wzorzec w USA, dyskwalifikuje psy czarne podpalane i wątrobiane.
Literatura:
1. Gilmour D., 1996, The Complete of Staffordshire Bull Terrier,
Ringpress Books Ltd, Lydney,
2. Gordon J.F., 1982, The Staffordshire Bull Terrier, Foyles Handbooks,
The Pitman Press, London.
|
